پیشرفت در زندگی و کار
کتاب چگونه با شخصیت خودشیفته صحبت کنیم اثر دکتر جوان لچکار میباشد و حاصل سال‌ها مطالعه وی و کار بالینی با زوجین و اشخاص با سطوح و اشکال مختلف خودشیفتگی میباشد. این کتاب با ارائه زمینه‌های مختلف با در نظر گرفتن ساختار شخصیت و فرآیندهای پویای درون روانی و بین فردی اشکال مختلف خودشیفتگی را بیان میکند و به کمک تکنیک‌های کارآمد، روش‌های برقراری ارتباط با افراد خودشیفته و راه‌های درمان اشکال مختلف این اختلال را توصیف میکند. در فصل اول کتاب چگونه با شخصیت خودشیفته صحبت کنیم روش‌های برقراری ارتباط با انواع مختلف خودشیفتگی بیان شده است. فصل دوم تا نهم بر مباحث نظری و روش‌های ارتباطی و تعاملی خاص درمانگران با هر یک از اشکال مختلف خودشیفتگی، همچون خودشیفته بیمار، بدخیم، ضداجتماعی، افسرده، وسواسی، منفعل - پرخاشگر، هنرمند و بین فرهنگی، در شرایط بالینی به خصوص در زوج درمانی دلالت دارد. فصل دهم نیز به یک مرور اجمالی و نتیجه گیری پرداخته است. خواندن کتاب چگونه با شخصیت خودشیفته صحبت کنیم (اختلال خودشیفتگی از منظر روان پویایی) به تمامی روانشناسان بالینی، مشاوران، روان پزشکان و فعالان در حوزه روان‌درمانی فردی و خانوادگی توصیه می‌شود.
جوان لچکار
سعید دهنوی ، زهرا حدادی
اختلال خودشیفتگی از منظر روان‌پویایی
روانشناسی
برخی درمانگران با برخورد متقابل یا نوازش نامناسب خودشیفتگی مراجع سعی می‌کنند خود را از این وضعیت‌ها دور نگه دارند. نکته مهمی که درمانگران فردی و خانوادگی باید به آن اشراف داشته باشند این است که با آشنایی نظری و عملی در خصوص چگونگی برخورد مناسب با خودشیفتگی مراجع، به ویژه مراجعی که جراحات خودشیفتگی را از گذشته با خود حمل میکند، میتوانند کارآمدی درمان را افزایش دهند. اغلب نظریه پردازان در مکتب روان تحلیل‌گری بر خودشیفتگی محض انسان در لحظه تولد صحه گذاشته‌اند و رشد سالم را متضمن رسیدن به حد متعادلی از خودشیفتگی که در آن درک دیگران نیز ملموس می‌شود، دانسته‌اند. مصاحبه‌های بالینی با مراجعان مختلف نشان میدهد که اغلب آنها به درجاتی با جراحت خودشیفتگی در سال‌های اولیه کودکی مواجه بوده‌اند. این جراحت‌ها به طور عمده از سوی والدین به دلیل دانش ناکافی از فرایند رشد به طور کلی و خودشیفتگی به طور خاص، وجود زخم‌های خودشیفتگی در خود والدین و انتقال آنها به فرزندان، غایب بودن آنها از حیات روانی فرزندان و غیره شکل میگیرد.
کودکان برای نجات خود از شرایط آسیب‌زا و محافظت از خودشیفتگی زخمی شده خود، سبک‌های شناختی، هیجانی و مکانیزم‌های دفاعی متعددی را در پیش میگیرند. این رویه‌ها به دلیل تکرار زیاد تبدیل به رگه‌های اصلی شخصیت فرد می‌شوند. علاوه بر این، کودکان در صحنه آسیب، تصاویری از خود را در ذهن توسعه می‌دهند و نوع خاصی از روابط موضوعی را درونی‌سازی می‌کنند تا مانع از تکرار آسیب گردند و در سنین بعدی با فرافکنی و جذب افرادی که انعکاس دهنده تصاویر ذهنی درونی شده آنها هستند، روابط موضوعی درونی شده خود را به عمل درمی‌آورند.
برای مثال ممکن است همسری انتخاب کنند که همان تصاویر اژهای و خود را در آنها فعال سازد. درمانگران نیز تحت فشار سازوکارهای خودشیفتگی مراجع قرار میگیرند و لازم است در کار مراجعان در قالب‌های مختلف به ویژه فردی و خانوادگی ملاحظات نظری و عملی تعامل با خودشیفتگی را دریابند.
جوان لچکار نویسنده چگونه با شخصیت خودشیفته صحبت کنیم در مقدمه آورده است: نزدیک به دو دهه تعلیم در محضر اساتید روان‌درمانی و تجربه بیش از یک دهه روان‌درمانی، تدریس و ارائه سوپرویژن و نظارت حرفه‌ای بر کار داشجویان، کارآموزان و متخصصان بالینی و نیز انجام مطالعات موردی، خانوادگی و فرهنگی در ایرا نکات بسیار ارزشمندی را به بنده آموخته است. یکی از آنها به مفهوم خودشیفتگی در مراجعان فردی و خانوادگی مربوط است. درمانگران مختلف بسته به کیفیت آموزش نظری و عملی دریافتی، مکتب و ریکرد درمانی خود، درک متفاوتی از مفهوم خودشیفتگی دارند و به شیوه متفاوتی با این موضوع مواجه می‌شوند. طیف برخورد با خودشیفتگی مراجعان از اجتناب کامل تا محوریت دادن به آن، نزد متخصصان مختلف گسترده است. تفاوت دیدگاه‌های نظری و رویکردهای عملی درمانگران تاثیری در بروز علائم، فرایندها و پدیده‌های مرتبط با خودشیفتگی در جلسات درمان ندارد. در واقع، مراجع با کلیت شخصیت و وجود خود به جلسه روان‌درمانی پا می‌نهد و درمانگران را با چالش‌های خاصی نظیر ایده‌آل سازی افراطی، ناارزنده‌سازی، حمله متخاصمانه، مقاومت، انتقال نوروتیک مثبت یا منفی، ترک درمان و غیره مواجه میسازد.
کتاب‌های مرتبط
شخصیت‌های معروف
مقاله‌های مرتبط
محصولات پیشنهادی