دلم یک گفتگوی عمیق می‌خواد

بیشتر مکالمات روزمره‌ی ما خیلی ساده و سطحی هستن، ما نمی‌رسیم در آسانسور یا موقع خرید یا جلسات کاری خیلی مکالمات عمیقی داشته باشیم، باید الکی بگیم خوبیم و بدیم اما
اگر مکالمات با آدم‌های مهم نزدیکمون هم همینقدر سطحی باشه به غیر از اینکه میزان صمیمیت ما خیلی کم می‌شه روابطمون هم بسیار سطحی می‌شه و روابط سطحی، قدرت فکر و اندیشه و آگاهی عمیق رو از ما می‌گیره.
تا زمانی که مکالمه‌ی ما تو مایه‌ی چه خبرا؟! هست ما مکالمه‌ی عمیقی رو تجربه نمی‌کنیم. آیا شما هم دلتون می‌خواد دوست و رفیقی داشته باشین که با اعماق وجودتون ارتباط بگیره؟‌‌
مکالمه‌ی عمیق وقتی شکل می‌گیره که شما به دو چیز اعتماد داشته باشین:‌‌
رازداری‌‌ و قدرت درک طرف مقابل‌‌‌‌.
به غیر از اعتماد ما باید از انگیزه‌ی طرف برای توجه کردن به صحبت‌های خودمون آگاه باشیم.
چرا می‌خواد اینقدر عمیق به من گوش کنه؟!‌‌
چون دوستم داره؟!‌‌
چون براش مهم هستم؟‌‌
چون کلا آدم عمیق و آگاهیه؟! وقتی که به نیت و انگیزه‌ی طرف آگاه شدیم، باید به آگاهی خودمون هم مطمئن بشیم. افرادی که توجه زیادی به پیرامون خودشون ندارن، از زندگی و اتفاقاتش الهام نمی‌گیرن.
وقتی متوجه اتفاقات و احساسات و افکار نیستن، نمی‌تونن با خودشون هم هم‌صحبتی عمیقی داشته باشن، چه برسه به دیگران پس شرط داشتن گفتگوی عمیق از طرف من:‌‌
۱. قدرت توجه‌‌.
۲. آگاهی از افکار، احساسات، ارزشها، دردها و غیره‌‌.
۳.ریشه یابی اتفاقات و اندیشه راجع به علت و معلول‌ها.
۴. مطالعه و صحبت راجع به آثار هنری و کتاب‌ها و غیره‌‌.
اکثر ما به گفتگوی عمیق احتیاج داریم، به یک دل سیر حرف راست و درست،  یه وقتی درد و دل،
یه وقتی ابراز وجود هیچ چیزی به اندازه‌ی حرف زدن عمیق حال ما رو خوب نمی‌کنه. لطفا اگه می‌خواین با هم عمیق صحبت کنین، موقع گوش دادن هم دیگه رو قضاوت نکنین.