بدانید شادی نادرتر و دشوارتر و زیباتر از اندوه است

وقتی این کشف بسیار مهم را انجام دادید، باید شادی را به عنوان تعهدی اخلاقی بپذیرید. (آندره ژید)‌‌ ‌‌
جامعه‌ی ما، یک جامعه‌ی قربانی محور است؛ یعنی هر چه در آن ناراحت‌تر باشی،‌‌ مردم به تو بیشتر توجه می‌کنند تاییدت می‌کنند و هم دلی بهتری با تو دارند و بیشتر کنارت می‌مانند. البته این موضوع در خیلی از جوامع وجود دارد فقط مختص به ایران نیست. ‌‌
در این گونه جوامع افراد قوی، کارگشا و توانمند معمولا متهم به ظاهر سازی و شیادی و الکی خوش می‌شوند البته که عده‌ای واقعا شیاد هستند!!‌‌ من به عنوان یک روانشناس وقتی زندگی فردی را می‌خواهم از نظر دستاوردها بررسی کنم به غیر از پول و تحصیلات و خانواده و...‌‌
میزان شادی و رضایت او را هم می‌سنجم؛‌‌ کاری که اکثر افراد معمولا برایشان مهم نیست و حتی خوشحالی و رضایت دیگران را مسخره می‌کنند.‌‌
آدمی که میلیاردها تومان پول دارد اما خوشحال نیست واقعا آزمون زندگی‌اش موفق بیرون آمده است؟! ‌‌
آیا شما برای افزایش احساسات مثبت و خوشحالی و آرامش خود، برنامه‌ای دارید؟ چرا اکثر آدم‌ها برای خوشحالی‌شان، شرط مالی می‌گذارند؟‌‌
- رابطه‌ی پول و خوشحالی چیست؟‌
- رابطه‌ی ازدواج و خوشحالی چیست؟‌‌
- آیا افراد دیندار، رضایت بیشتری از زندگی خود دارند؟‌‌
روان‌شناسان، تقریبا جواب تمام این سوالات را آورده‌اند، اما فعلا به یک جمله بسنده می‌کنم رضایت و خوشحالی از زندگی، آنقدر هم به امکانات عجیب و سختی احتیاج ندارد.
اما واقعیت این است که ما به هر اندازه‌ای که هنر شادی را بلد نیستیم، به امکانات بیشتری احتیاج داریم.‌‌ در ترم سوم دوره ۸۰ساعته جامع شکوفایی راجع به افزایش هیجانات مثبت تدریس کرده‌ام: چگونه می‌توانیم با امکانات امروز، شادتر باشیم و چگونه با شادی از امکانات بیشتری برخوردار شویم‌‌‌.
‌‌