جوان ایرانی؛ پدر و مادران ما در حال پیرشدن هستند حواست به آنها هست؟

در کنار تمام شوقی که به موفقیت و عاشق شدن داریم در کنار تمام میل و انگیزه‌مان به زندگی‌‌، در کنار تمام شکست‌ها و غم و غصه‌هایمان‌‌ باید حواسمان به کسانی باشد که قسمتی از زندگی و جوانی‌شان (حتی به خاطر خودشان) را برای ما گذاشتند‌‌‌‌ با دردهایمان بیدار شدند و با گرسنگی‌مان، از وجودشان به ما بخشیدند.
برای کودکی و جوانی و نوجوانی‌مان، مدرسه و دانشگاه برنامه‌های ناقصی دارند اما برای پیری و سالمندی، تقریبا هیچ سازمانی، مسئولیت جدی به عهده نمی‌گیرد یا تبلیغاتشان بسیار کم است‌‌. درست همان لحظه‌ای که ما در حال زندگی و مشغولیات آن هستیم، آنها در حال پیر شدن هستند و بسیاری از آنها در شرایط سخت مالی، در تنهایی، در غربت در حال خود سوزی هستند. در این پیام، می‌خواهم به تو و خودم آگاهی هر چند کوتاه بدهم شاید زنگی، شاید هدیه‌ای، شاید دکتری، شاید آغوشی و شاید... مخصوصا خیلی از آنها در روزهای کرونایی، تنهاتر از تنها شده‌اند. شاید فرزندانشان امکان بازگشت به ایران را ندارند، می‌ترسند بیرون بروند، نگران عزیزانشان هستند و...
چند نکته‌ی کمکی:
آنها با افزایش فعالیت اجتماعی بیشتر سلامت جسمی و عقلی خود را برای مدت طولانی‌تر حفظ می‌کنند.
ورزش و تغذیه (هر چند که می‌دانم سخت گوش می‌کنند اما در حدی که می‌شود) به غیر از سلامتی جسمی، به سلامتی روان و فکر آنها هم کمک می‌کند‌‌‌‌.
آزمایشات مختلفی می‌تواند به کشف و پیگیری بیماری مثل آلزایمر، پارکینسون و... کمک کنند.
آنها به شدت و سرعت بالایی افسرده می‌شوند که به زودی پادکست من راجع به این موضوع را خواهید شنید.
می‌دانم گاهی سخت است اما گوش کردن به آنها به سلامت عقلی و روانی‌شان خیلی می‌تواند کمک کند.
بعضی از آنها که حوصله‌ی مطالعه و اراده‌ی تغییر دارند، امکان رشد و یادگیری خوبی دارند؛ در بعضی از کشورها و دانشگاه‌ها برای سالمندان، رشته‌های دانشگاهی خاص و کاربردی دارد که به زودی در بارسا و با کمک اسطوره‌ها می‌خواهیم یک کار بامزه و خوب برای آنها انجام دهیم.
اجازه بدهید خاطراتشان را تعریف کنند‌‌.
شاید حیف شود شاید دلتان تنگ شود‌‌‌‌. از آنها عکس بگیرید، صدا ضبط کنید، فیلم بگیرید و از خرد متفاوتشان، از تجربیاتشان تا می‌توانید استفاده کنید؛ دلتان تنگ می‌شود روزی. ويليام کارلوس ويليامز در یکی از سه دیوان شعرش که در فاصله‌ی میان اولین سکته‌ی مغزی‌اش در 68 سالگی تا زمان مرگش در 79 سالگی سروده است درباره‌ی پیری چنین می‌گوید: پیری همانطوری که چیزهایی را از فرد می‌گیرد، چیزهایی نیز به او می‌دهد. به آنها کمک کنید چیزهایی که در پیری به دست آورده‌اند را ببینید. سالمندان قسمت مهمی از وجود ما، جامعه‌ی ما و قلب ما هستند.
‌‌